جانم برون آمد ز غم، آخر به جانان کی رسم؟عقلم نماند و هوش هم، بر نازنینان کی رسم؟
تا نگردی بی خبر از جسم و جان
کی خبر یابی ز جانان یک زمان!
کوی جانان از رقیبان پاک بودی کاشکی
این گلستان بی خس و خاشاک بودی کاشکی!
جواب نامه ام از بس ، ز جانان دیر می آید
جوان گر می رود قاصد ، زکویش پیر می آید