گه مایل دنیایم وگه طالب عقبا

انداخت خیالت ز کجایم به کجاها...

اگر کوهی و گر کاهی نخواهی ماند در دنیا

پس از اندیشه های بد، دل و  جان را چه رنجانی؟

یکسره دنیا خراب از اوست و حواس من!

آی نی زن که تو را آوای نی برده است، دور از ره کجایی؟

مرا به روز قیامت غمی که هست این است

که روی مردم دنیا دوباره باید دید

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد

آن که یوسف به زر ناسره بفروخته بود

من یقین دارم همین جا در همین دنیا شبی

آه این هر شب نخوابیدن بگیرد دامنت...!