دیدی آن ترک خطا دشمن جان بود مرا؟

گر چه عمری به خطا دوست خطابش کردم!

بگریست چشم دشمن من بر حدیث من

فضل از غریب هست و وفا در قریب نیست...

دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم

از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم

گر با دگران بهْ ز منی، وای به من...

ور با همه کس همچو منی، وای همه!

هر که گوید او منم، او من نشد

خوشه ی او لایق خرمن نشد

به خاک پای تو گفتم که تا تو دوست گرفتم

ز دوستان مجازی چو دشمنان برمیدم